Kunming - Chenjian 75km

Allebei slecht geslapen, zou het aan de trappist liggen? Waarschijnlijk toch aan de slechte ventilatie in het hotel. De wekker om 7u gezet anders zouden we te laat vertrekken. Dat werd toch nog tien uur met al het inpakken, ontbijten en reis bloggen. 

Fietsbanden extra opgepompt nu de tassen er ook aan hangen. Kunming is een grote stad en we moesten eerst heel wat kilometers fietsen om buiten de stad te zijn. De eerste 14 km waren eerst grote wegen waarna 20 km langs het Dianchi Lake. Het leek wel of we even terug in Houston waren. Een hele buurt met een groot hek er omheen met bewakers bij de ingang. We wilden nog koffie scoren maar koffie is buiten de stad vrij lastig te krijgen.

Bij het dianchi meer was dat mogelijk geweest maar Mieke moest nog wat shopping doen, een hoedje tegen de zon en 2 sport t’shirts. Dit keer wel een goede deal. Dianchi meer is aan het begin vrij toeristisch met veel dagjes mensen etc. Wij fietsen door en kwamen bij het saaiere stuk uit, maar eerst hadden we een kleine break om de broodjes van het hotel te veroberen. Nu reden we langs enorme nieuwbouw projecten, grote torenflats werden er uit de grond gestampt en dat ging werkelijk kilometers zo door. We hadden honger en zagen de bouwvakkers een zijstraatje in gaan, wij ook dus. Daar werd massaal geluncht in soort garage boxen. We moesten aanwijzen wat we wilden eten en dat werd gebracht terwijl we al thee krijgen bij het kleine tafeltje waar we moesten aanschuiven. Mieke had iets vegetarisch, taugé en sla, Jos had een soort krokante rib botjes die met het pikante sausje wel smaakten. Wat niet smaakte waren de deegrolletjes die Miek had aangewezen maar je veroorzaakte al braakneigingen bij de eerste hap. Dat alles voor 80¥ en veel bekijks voor onze fietsen met bepakking,hetgeen in het niet viel met wat die Chinezen allemaal op hun fiets of scooters opladen. 

Een stuk langs plastic kassen met rozenteelt gefietst en nog meer bouwprojecten, kwamen nu bij de nieuwe universiteit stad uit, allemaal toren flats. Hier moesten we een alternatieve weg vinden die wel al op gps stond maar nog niet op het kaartje. Dat bleek allemaal te kloppen, via zandweg en een stuk kasseien en veel stof van de vrachtwagens kwamen we weer op de route, 9km korter. Daar was net een lokale markt en daar zijn we met onze fietsen aan hand door de drukte heen gelopen. Een paar appels gekocht maar je kon werkelijk van alles krijgen. 

Inmiddels had het ook een beetje geregend.  De weg was best wel nat. We hadden blijkbaar een hele regenhoos gemist. Plotseling hield de brede weg op en ging over in een grindpad met stukken asfalt. Daar leerden we rode aarde met de specifieke geur kennen en de fietsen zaten al snel onder de slijk, bijna een Jos pad. Er werd een nieuwe weg en spoor aangelegd en daar werd de bestaande weg aan opgeofferd. Gelukkig duurde het niet lang. Hierna begon de stijging naar 2188 meter, eerst langs de snelweg later door het dorp en verder geleidelijk omhoog. Aan de top zat een groepje jongelui op MTB en die staken allen de duim op. We hebben ze een foto van ons aan de top laten maken. Ze vertelden ons dat er een 9km lange afdaling kwam, die was steiler als de heenweg, de vrachtwagens kropen omlaag terwijl wij lekker naar beneden gingen. Je kon de stad al zien liggen in het dal. De stad zelf was vrij rustig, behalve dat de hoofdweg naar het meer vernieuwd werd en wij eerst aan de verkeerde kant zaten. Inmiddels begonnen we de kilometers te voelen in de benen, maar we zaten al bij het meer. De appel opgegeten en daarna door om het hotel te zoeken dat we de avond van te voren geboekt hadden. Probleem  is dat je de Chinese opschriften niet kunt lezen. Na een paar km twijfelden we en toen kwam net een mevrouw uit een, wat wij dachten een restaurant was, de naam Josh noemend. Bleek ons guesthouse te zijn, met AWOL sticker.

We gingen ons eerst opfrissen in onze kamer op de 4e etage. Traplopen viel niet mee met de zware benen en alle bagage. Het was de moeite waard: schitterend uitzicht over het meer. De vrouw des huizes wilde wel voor ons koken. Jos heeft een vis uitgekozen die dus nog maar kort te leven had. Inmiddels waren vrienden en familie van de eigenaar ook gekomen. Gezellige groep. De man sprak vrij goed Engels. Hij had voor een Amerikaans bedrijf gewerkt en was journalist geweest voor China.

We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Van de eigenaar kregen we wijn uit de streek. Zijn Engels was niet helemaal perfect want het was pure whisky. Alle bacteriën in ons lijf werden in een keer gedood. We sliepen meteen toen we in bed lagen.