19 Meyronne Rocamadour - Labastide-Mura

Donderdag 23 september,  Rocamadour dagje, 40km, 850hm

Slecht geslapen deze nacht, want mijn opblaas kussen was lek, hoe weet ik niet.
Op het eind toch in slaap gevallen, om hall8 wakker geworden, en met mijn eettas naar de receptie om een picknick tafel te nemen.  Ik bestelde een caffee au lait en ging ontbijten.  Er kwamen nog een aantal camping gasten, maar blijkbaar was ik toch een van de eerste. Tegelijkertijd de powerbank en de ipad opgeladen. De eigenaar was nog een jonge gast, hij had de camping van zijn vader overgenomen die hetzelfde had gedaan, een echte familie comping dus. Camping was open van mei t/m september, rest van het jaar hield ie de camping bij, de webpagina etc.
Maakte een praatje met een oudere belg uit Antwerpen, hij had een hond bij zich die Bowie heette, omdat ie met 2 verschillende ogen kijk, vandaar. Hij had de hond in de Dordogne laten zwemmen, maar de stroming was best sterk, gelukkig had ie hem aan een lijn gehouden, tja dat is nog je hond uitlaten, foolish.
Iets na 10u zat ik op de fiets, plan was eerst naar Rocamadour te fietsen, daar de toerist uit te hangen and dan nog 15 tot 25 km verder een camping opzoeken.  Eerst vlak maar daarna toch een stevige klim van 8%. Plotseling dook daar Rocamadour op. Het dorpje rees op vanuit de vallei tegen de rotswand op. Rocomadour is een verplicht nummer voor Camino gangers. En het kon er best toeristich druk zijn. Bij het uitzichtspunt kwamen ook nog 2 franse vrouwen met fiets in vol bepakking aan, zij waren pas 3 dagen onderweg. ik een foto voor hun gemaakt , zij een foto van mij met mijn toestel. Er was nog een weg die boven de vallei bleef, maar bij nader inzien via BC navigator, bleek dat je dat trappen moest nemen. Rocamadour bestaat uit allerlei kerken en kapellen die tegen de rostwand aan zijn gebouwd en alleen via trappen te bereiken.
De ultieme pelgrmis boetedoening in de middeleeuwen besond om 280 trappen treden met de blote knieen te doen. Ik dus not, heb ze gewoon gelopen, en ook een stempel bemachtingd.
Eenmaal boven zog ik ook een restraurantje voor de middag lunch wss inmiddels bijna 1u. Dat was best lekker, en zodoende was ik voorbereid om uit het dal te klimmen, zag de weg al gaan vanuit het terras.  
In totaal zauden er 5 beklimming van 7-8% en 2km lang volgen, dus dit was toch een zware ettape. Ik had gehoopt om de camping bij Moontfoucon, La Voiix, te nemen, maar navragend bleek die gesloten te zijn, ik geen zin om in de refugee bij de pastorie in dit verlaten dorpje te zitten, er was geen bakker en het restaurant bleek ‘s avonds dicht te zijn. Dan nog maar 5km door naar het stadje waar wel winkels zouden, maar ook geen camping. Een beetje door het dorp gefietst en toen zag ik een gite de Camino, ok het telefoon nummer gebeld, maar natuurlijk een voicemail!!.  Kon nog naar de Marie, het gemeentehuis gaan, zo gedaan. Kon de ingeng niet zo snel vinden, deed een deur open  en zag de volledige gemeente raads in vergardering, pardon. Via een trap naar boven, wat dus wel de ingang was, en werd ik goed geholpen door een mevrouw, die wel hetzelfde nummer belde, nu wel contact. Ik koon erin, kosten 22 euro.  Er zaten nog 2 canadese vrouwen, Suzanne en Hope (die wel in frankrijk leefde). Een goede douche genomen, en mijn fietskleren gewassen, kon ze laten drogen onder een afdak met de zon erop.  Ik had ik gevnden waarom mijn opbleas kussen lek was, er zat nog een sluitspeld in de fiestbroek bretels!!  Dus dat kussen maar geaan plkkken, water in de opvouwbare wasbak gedaan en 2 gaatjes gevonden. Hopelijk houden de fiietsband plakkers op dit meteriaal.  De acherrem van mijn fiets hoorde zich niet goed aan, dus de remblockjes ook maar vervangen, ik hab.2 reserve setjes bij me.  Maar goed ook want ze waren bijna op. Met een mes uit de refugee keuken kon ik de remzuigers uit elkaar duwen en de nieuwe erin gemonteerd, morgen worden ze ingereden.
Was inmiddels half 7 en ik vroeg de canadese dames of ze eten wilden in het stadje. Er was niet veel, een restaurant bij een hotel, wwar de bar om 7u dicht ging en een paartje net de laatste tafel had geboekt. Hoe kan dat nou, willen ze hier niet!. Dan maar een leffe blond genomen en daarne door naar de pizza take away. Er waren nog 4 andere wandelaarsters, die dat hook deden en ze waren ons niet voor. Toen nog de 2 canadese dames en toen ontplofte de pizza bakker, zoveel bestellingen kon ie niet aan op dondagavond, en jij iet me de bestelling lijst zijn , ik zou zeker tot 8u moeten wachten. Tja dat krijg je als je dames voor laat. Ik had weining keus, gelukkeg had ik nog een zak chips gekocht, en ging die buiten op de picknick banken maar op neuzelen , geduldig wachtend op mijn pizza. Maar allee, om 7:40 was mijn pizza toch klaar, of ik een opener nodig had voor de fles bier, dacht het niet, die was allang open. 
Nog dit verhaal afgetypt en genoten van mijn vegatoriche pizza die best wel smaakte.
A hiily touristic day, like a rocmadour burger.