Lao Cai - Sapa 3.5 + 35km

Relaxed rainy dat.

Nadat we gisteravond, 2 mei, nog lekker op Theui zijn balkon het Vietnamese avondleven hadden gadegeslagen, hadden we goed geslapen, wel in onze eigen slaapzakken. Even wat ontbijt bij elkaar gesprokkeld, inclusief een koffie to go, het barst er van de kleine winkeltjes. Na het ontbijt een wandeling terug over de brug naar de grens overgang. Wij wouden het smokkelverkeer aanschouwen. Het fruit komt van China en wordt dan verdeeld over de werkfietsen, die bestuurd door kleine Vietnamese vrouwtjes die stad introkken.  Die pakfietsen hebben geen zadel en worden tot een meter breed aan weerszijden beladen.

Terug bij Theui de boel ingepakt, gelukkig was het nog droog maar de voorspelling op  weersite yr.no zag er niet zo goed uit, en Lao Cai uitgefiets richting Sapa. Dat ligt zo een 1200m hoger in de bergen. Wij zijn wel goed maar niet gek en hebben dus fiets en al in een busje gedaan om voor 10€ omgerekend omhoog te gaan. Eerst waren we de enigste 2 passagiers maar binnen 15min had ie er toch nog 8 mensen bij gepropt. Die moesten dan langs onze fietsen kruipen om op de stoel te komen. Gelukkig had Jos de lege waterfles truck toegepast (insiders kennen de nog van mtb Andalusië) zodat de fietsen niet beschadigden.

De rit omhoog was best wel spannend. Het werd algauw mistig en zo af en toe moest er een dikke vrachtwagen worden ingehaald. We hadden wel een goede en koel bloedige chauffeur, was goed dat Miek, die achter zijn stoel zat, niet alles zag.

In Sapa was het regenachtig zoals voorspeld. Het hotel dat we eerst geboekt hadden lag niet zo gunstig, dus wij met volle fietsverpakking een beetje rond gefietst, totdat we bij de rand van het dorp een nieuw hotel zagen met prachtig uitzicht over rijstvelden vallei. Dat genomen en het andere via e-mail afgezegd, handig van Booking.com. 

Toen met lege fietsen terug de stad in via de andere kant een drukke weg met veel restaurantjes en nep outdoor winkels. We hadden honger en bij eentje een curry schotel genomen. Er kwam toen ook een Amerikaans stel binnen, we hadden ze onderweg al jaloers naar onze fietsen zien kijken. Bleken 2 fanatieke Mtb’ers uit Michigan te zijn. De man, ook een vijftiger, had zelfs een fietstatoeage, met bergje erbij, op zijn kuiten gezet.  Zij bleken lid te zijn van de “the warm showers”, een vereniging van fietsers zoals bij ons “de vrienden van fietsers”. De vrouw was een MTB wedstrijd rijdster geweest en door een crash de rug gebroken, vijf maanden revalidatie om weer te leren lopen. We hebben ze ons adres gemaild als ze naar Europa komen om bij ons te logeren en een MTB ritje te doen in het vlakke Nederland.  Dan snappen ze dat je geen mountains nodigt hebt om te mtb. Kunnen ze in een kort tijdsbestek Nederland, België en Duitsland aandoen.

De Fietsen bij het  restaurant  laten staan en nog door het centrum van Sapa gelopen. Het begon steeds harder te regenen. Toch maar even in een café geschuild met een kop koffie, waar we aan de praat kwamen met een ouder Londens stel. Zij waren met de nachttrein, luxe coupe maar trein zonder veel vering, van Hanoi naar Sapa gereist. Het was goed te doen. Alleen was het jammer geweest dat je s nachts zo weinig van de omgeving ziet. Ze gingen nu met de bus overdag terug. De Vietnamese koffie is trouwens uitstekend. Je moet alleen 5 minuten geduld hebben, gezet via een eenpersoons percolator. 

Terug naar de fietsen, het begon weer te regenen, nog maar een kop koffie in dat zelfde restaurant en met een Frans stel gesproken over de rijstvelden excursies. Die zouden de volgende keer een homestay in een van de etnische dorpjes boeken. Ja, wanneer zou dat zijn? Wij waren blij dat we niet het hele luxe resort voor 175$ per nacht hadden geboekt. Hadden we ook in de regen gezeten. Toen het even droog was snel terug gefietst naar het hotel, onderweg zagen we nog een Vietnamees kerkhof, wat we even bekeken hebben. 

sAvonds begon het pas echt te stortregenen, wij toch erdoor want we hadden een steak restaurant gezien en daar hadden we trek in na een week vis of kip met rijst. De straten stonden blank en hier en daar en flinke stroom water. Mensen kregen natte voeten, sommige liepen op blote voeten. Gelukkig hadden wij een grote paraplu gekocht en kwamen we droog aan bij het restaurant. Wij waren de enige gasten. Mieke bestelde als voorhapje bruchettas, en toen moest, och arm, het jongste knulletje in de stortregen naar buiten om stokbrood te halen. De steak was wel iets van ok. Wel hadden we schitterend overzicht over de straat met de wolkbreuk en de mensen in poncho’s en wat nog meer.  Pal er tegenover lag de Nature bar, het goot nog steeds, dus zijn we daar maar aan de cocktail gegaan. Het was ook nog happy hour. We waren hier ook weer de enige klanten. Miek werd uitgenodigd om diskjockey te zijn. Zo had de barkeeper zijn handen vrij om met zijn mobiel te spelen. De uitgekozen muziek lokte niet meer mensen naar binnen ondanks dat het nog pijpenstelen regende.  Dat ondanks onze uitstekende muziek keuze zoals bob Marley, Pink, Johnny Cash, Jackson brown, pink floyd, Sting, pearl jam, cold Play, golden Earring, U2,......

De weg terug ging goed, het was gestopt met regenen en het moet door de cocktails komen, dat we onze natte voeten niet voelden. Morgen een excursie door de rijstvelden, met beter weers vooruitzicht.