Yen Bai - Co Tiet 75km Over de dijken.

Ons plan was om een rustdag in te plannen en de universiteitsstad  Yen Bai en het Thac Ba Lake te bekijken, met nog een paar tempels, en dan de volgende dag met de trein of bus naar Hanoi. Was toch wel te tropisch warm om te fietsen. Dus de reisagent gebeld hoe dat gaat met fietsen op de trein. Bleek dat de fietsen een dag van te voren apart op de trein gezet moest worden. En daar hadden wij nu niet zo een trek in. Onze fietsen zijn onze vervoersmiddelen en die mochten we niet kwijtraken. Ook viel het hotel tegen in de zin dat ze niet hielpen met het regelen, contacteren van een lokale reisagent voor een scooter en excursie. Hoewel het plan een goed idee van ons was, vonden we, viel het af. Misschien iets voor AWOL om dit als alternatief voor de twee laatste etappes op te zetten.

Dus toch maar weer aan het fietsen om 9u, een uur later dan normaal. Met die hitte wil je vroeg weg om middags een lange rustpauze in te lassen. Dat deden we dan ook, om half12 hadden we een restaurantje gevonden. Goed eten en daarna werd Jos  zelfs een rustbed aangeboden. Om half2 zaten we dan toch weer op de fiets. 

Het landschap was vandaag totaal anders, we fietsen door de rivierbedding van de rode rivier, veel over dijkjes en kleine binnenwegen.  Toch nog behoorlijk warm en om de 10km stopten we voor een pauze. Bij een pauze waren ze een of ander spul aan het breken wat ze nodig hadden om olie te maken. Straks even googelen wat het precies is. Opvallend is dat bijna geen Vietnamees geen Engels spreekt behalve wat schoolkinderen. Tien kilometer verderop de volgende pauze, dit was een wat ruwere familie, die een bia hoi hadden. In het midden hing een groot tv scherm waar een “noodle” western speelde. Erom heen een aantal game stoelen. De oude baas begon al meteen met Miek haar fiets rotzooien. Is maar goed dat ze hier zo klein zijn anders had ie er ook nog mee gefietst. Op het eind zaten zijn zonen en vrienden in de gamestoelen om een pitcher van bier. Jos kreeg ook een glas aangeboden.

Daaarna verder voor het laatste stuk. Weer over een lange dijk met links en rechts kleine steen fabriekjes. Gelukkig was het wegdek goed, we hadden wel wind tegen op deze afsluitdijk. Schijnt vaker voor te komen bij afsluitdijken.

Het werd al donker en we waren bijna op bestemming, maar we wilden eerst eten. Het boekje vermelde een Japans uitziend restaurantje. DAt bleek een groot Japans restaurant te zijn met bonsai boompjes, vijvers en ontvangst vertrekken. We werden naar achter meegenomen om de vis uit te zoeken. Dat gedaan, maar iets later kwamen ze vertellen dat die toch de klein was voor 2 personen. De verse vis werd alras aangevoerd en enige minuten later hadden we wel 3 verschillende vis gerechten voor ons staan. Dat smaakte heerlijk. We konden niet te lang blijven, het werd al donker, maar we wilden dit restaurant een AWOL award geven. De AWOL sticker werd voor op het grote bord langs de weg geplakt, dus andere AWOL reizigers, dit restaurant echt niet overslaan!

Het hotel lag over de brug, op 1km, die we in het donker moesten fietsen. Gelukkig maar een kort stukje want in het donker fietsen is hier een uitdaging, ook al heb je goed Hollands licht. Het hotel was nogal basic, zelfs geen flesjes water, maar we konden ons douchen en we sliepen spoedig. Morgen de laatste etappe naar Hanoi.