Pho Rang - Yen Bai 95km Monsterrit

We werden om 6 uur wakker doordat er door de luidsprekers in het provinciestadje communistisch propaganda werd verkondigd. Dat vullen we zelf in. Verstaan doen we er geen klap van. We zijn opgestaan, aan de overkant van de straat ontbijt gekocht en deze bij een koffie/theehuis opgegeten. Mooi uitzicht wat er in de hoofdstad afspeelt. De school start om 7.00. Eigenlijk een gelijksoortig tafereel als bij ons behalve dat veel kinderen op de fiets of scooters naar school gaan. Ze hebben hier nog schooluniformen. Witte blouses met bijbehorende jas. De kleur van de jas kan afwijken. Waarschijnlijk zegt de kleur in welke groep/ klas dat een kind zit. We zagen kinderen op hun elfendertigste slenteren, kinderen die ontzettende haast hadden, kinderen die nog snel een vette hap bij de bakker kochten, kinderen die door ouders werden gebracht. Na ons ontbijt hebben we snel onze spullen gebracht en om half 8 zaten we al op de fiets. Het was al warm en benauwd.  Het ging al vrij snel omhoog. Miek voelde het ontbijt weer omhoog komen. Ze weet niet precies wat ze gegeten heeft maar het voelde als 4 vette oliebollen aan. De volgende keer maar weer  noodel soep als ontbijt nemen.

De rit van deze dag was zeer heuvelachtig. Voor ons gevoel moesten we meer klimmen dan dalen. De temperatuur bleef maar stijgen. In een soort winkeltje aan de straat een pauze gehouden waar we cola hebben gedronken. Een poging om onze darmen rustig te houden. De man van de winkel wilde weten waar we naartoe gingen en was geïnteresseerd in het reisboekje waar de hoogtemeters ook instaan. Nog wat eierkoeken gegeten wat we achteraf gezien niet hadden moeten doen. Het fietsen ging ons niet zo goed af. Vrij vroeg weer gestopt voor een lunch omdat we het idee hadden dat we een tekort aan energie hadden. Het echtpaar vond het erg leuk dat we bij hen gestopt waren. Eerst werd Jos door de man van alle kanten gekeurd. Hij vond Jos blijkbaar te dik/fors. Hij moest nog even op de weegschaal zitten. Dat was echt zwaar, volgens hem. Op de weegschaal moesten we nog onze leeftijden aanwijzen. De vrouw kwam zowat tegen Miek aanzitten en wilde haar steeds aanraken. De huidskleuren werden vergeleken. Ze vond het blijkbaar interessant dat de huid onder de shirt echt blank is. Ze bleef de mouwen omhoog doen. Toen was de neusvergelijking. We hebben meer bot in het puntje van de neus. De bovenbenen van ons zijn het dubbele van hun. Echt de moeite waard om te weten.

Na een pauze van een uur de fiets weer opgestapt. Veel drinken en nog meer drinken was het motto. Het water dat we dronken, ging zowat gelijk door de poriën naar buiten. De omgeving bleef lang hetzelfde. Veel  triplex lag aan de straatkanten te drogen. De mensen doen nog veel handmatig. Het verkeer was wel hinderlijk. Automobilisten en alles wat op wielen voortbeweegt meent te claxonneren als er ingehaald wordt. Ze toeteren het liefste als ze naast je rijden en ook nog een aantal keren achter elkaar zodat we straks een stuk dover thuiskomen. We moesten uitkijken dat we niet door de hitte bevangen werden. We spraken af dat we na elke 10 km een pauze zouden inlasten anders gingen we te lang door. Rond half 6 bereikten we Yen Bai. Ingecheckt in een luxer hotel, leek meer een huis ter Duin. Kamer was goed en na een Vietnamees avondeten in de buurt zijn we meteen in slaap gevallen.

Morgen verder of misschien een rustdag en dan met de trein naar Hanoi.