Xinjie - Lao Cai (Vietnam) 75km

Om half8 wakker en tassen gepakt, er zat geen ontbijt bijde kamer, moesten we het stadje in voor. Noodles met ei en nog iets als ontbijt,👍

Om 09.00 zaten we weer op de fiets, uitgezwaaid door de vrouw van het hotel. Bij het verlaten van de stad werden we bij een politie-controle aangehouden. We moesten onze paspoorten met visum laten zien. Onze gegevens werden met moeite ontcijferd en in een boek opgeschreven. We mochten door. Vandaag hebben we door een heuvelachtig landschap met bananen- en rubberplantages gefietst. We hebben in de ochtend de regenjassen even nodig gehad. De jassen waren overbodig omdat je door de hoge vochtigheid al vanzelf nat wordt. De Rode rivier was regelmatig te zien. Het water had dezelfde kleur als in de blikjes Nescafé creme koffie die we regelmatig nuttigden. 

Een hond probeerde Jos nog aan te vallen maar de eigenaar kon het monster nog op tijd wegvloeken. Tegen de middag werden we weer aangehouden door de politie. Weer hetzelfde verhaal. Een agent probeerde wel wat Engels te spreken. Hij ging af en toe naar Europa op vakantie waar wat basiswoorden heeft geleerd. Hij vroeg: “ Why are jou here by bike.” Nou... we are from Holla and nuts. 

Het was vandaag een rustige fietstocht. Opvallend was dat hoe verder we kwamen, hoe minder afval langs de weg lag. Gisteren moesten we nog lachen toen Jos een leeg blikje in een vuilnisbak gooide, deze nog helemaal leeg was maar de straat vol troep lag. Nu maar hopen dat een goed voorbeeld China doet volgen.

We hebben even getwijfeld of we nog een nacht in China zouden doorbrengen of direct door te fietsen naar Vietnam. Toch voor het laatste gekozen. We waren al vroeg bij het eindpunt. Eerst nog van wat Chinees geld afkomen door 2  thee mokken als souveniertjes te kopen. Voor de grens kwam al een geldwisselaar aanrennen om voor hem goed te onderhandelen. Na even onderhandelen met Jos het geld gewisseld tegen Vietnamese Dongs.  

De grens oversteken hield meer in dan even zwaaien tegen de douaniers. Volgens het boekje van de reisorganisatie moest je eerst met de fiets een roltrap omhoog maar de roltrap stond stil. De fiets met bagage naar boven dragen leek ons geen goed idee. Een vrouw die ons zat te bekijken wees dat we om het gebouw heen moesten gaan. Daar bleken echt heel veel Chinese  of Vietnamese fietsers te staan met de karren vol met groente, fruit, wasmanden, emmers en dozen met elektronica op de fiets, een minivan was er niks tegen! We zijn hier achter gaan staan maar werden snel door een douanier eruit gepikt omdat we via het gebouw moesten gaan. Nadat we met handen en voeten verteld hadden dat de trap niet werkte, belde hij een collega op. We moesten nu blijven staan waar we stonden. Hij hield ons goed in de gaten. De collega kwam met een Segway aan en saluteerde voor ons, keek ons strak aan en zei streng “Follow me”. We hoefden nog net niet te marcheren. Aan de achterzijde van het gebouw moesten we de fietsen neerzetten en hem weer volgen. De handbagage moest door de scanner. Hierna liepen we een rij mensen voorbij die voor het douaneloket netjes op hun beurt stonden te wachten. Wij konden direct de paspoorten afgeven en werden geholpen. Ze hebben weer alle gegevens overgetypt en zeer mooie foto’s van ons gemaakt. We mochten door. Buiten saluteerde de douanier weer. We gaven hem een hand maar aan zijn gezicht te zien was dat niet echt gebruikelijk. 

Met de fiets aan de hand konden we over de brug, door een soort niemandsland, naar de douane van Vietnam lopen. Daar werden we ook door een mannetje geholpen. Er werd extra een grote poort voor ons opengemaakt zodat we fietsend Vietnam binnenkwamen. Dit was direct een heel verschil met China. Nog meer scooters, brommers en motoren maar nu had iedereen een helm op. De rotondes werden gebruikt zoals in Nederland dus zonder spookrijders.  Heel veel mensen met rieten hoeden. En terrasjes!

Jos heeft eerst een atm leeggeroofd zodat we een hotel en wat eten konden betalen.

Het tijdverschil met Nederland is nu 5 uur. We namen het Thien Trang guesthouse. Dat was meer een Amsterdams kraakpand, met lekkende toilettafel, maar wel met balkon. Kostte dan ook maar 300 k§, 300000 Dong ofwel max 12€. Douche en onze fietskleren uitgewassen en daarna even op Google maps voor een restaurant gezocht. Het internet werkt hier weer normaal. Inmiddels was er een hevige stortbui, en we namen dan ook een restaurant dichtbij. Bleek dat er geen restaurant meer was, wel normaal internet maar niet zo betrouwbaar dus. Na enig zoeken een lokaal restaurantje gevonden, ging per bord blijkbaar, je kon vooraan aan wijzen wat je er op wilde. Biertje erbij en eten maar. Later nog op ons balkon gezeten en wat cashew noten opgegeten, biertje erbij, het regende inmiddels.

Weer een geslaagde fietstocht, waar we de regenbuien zo een beetje ontsnapt waren. Morgen naar Sapa waar we een hotel voor 2 nachten geboekt hebben via Booking.com. Hopelijk is dat wel betrouwbaar.