21 Castelnau Montratier Moissac Auvillar

Zaterdag 25 september, een ritje door de Lupte, 60km 

Goed geslapen met het nieuwe opblaas kussen en het wild kamperen. Een keertje het bos in gemoeten s nachts. Om half8 de tent uit, de zon kwam op en even naar een mooi uitzichts punt gegaan om een foto te maken. Een helft was bewolkt maar richting zonopkomst was het open.
Ontbijt aan de tent met eigengemaakte koffie, 2 stukken stokbrood met jam en kaas, Mieke was er jaloers op (whatsapp video call). Op mijn gemak de droge tent ingepakt, gezwaaid naar de Agora camper. Net toen ik weg wou fietsen kwam er een franse camper aan. Die maakte de opmerking dat ik veel bepakking had. Moest hij wat van zeggen, een compleet huis op wielen en daarachter nog een aanhanger met een motor erop. Is maar hoe je het bekijkt!
Naar het dorpje gefietst en bij het OdT me laten helpen ee refugee reserveren in Auvillar. En vers water in de bidons, heb er een ansicht kaart gekocht.
Toen nog bij hetzelfde cafe van gisteravond een cafe-au-lait, en meteen langs de bakker. Iets na 10u zat ik op de fiets richting Moissac, 35km die begon met een afdalinfpg en dan het riviertje de Lupte volgde. Dat ging lekker snel, er waren veel appelboomgaarden en het plukseizoen was aangebrokken, je zag de busjes uit RO ertussen staan. Zelf er ook 2 geplukt.
Om 12u in Moissac bij de markt een koffie genomen bij bar Le Compostelle, hoe toepasselijk. Daarna de abdij kathedraal bekijken en er pal tegenover een restaurant terras genomen. Daar ging het nogal langzaam, dus heb ik dit verhaal maar getikt. Uiteindelijk kon ik om 14:30 betalen maar gelukkig hoefde ik nog maar 20 of 25km. De stempel van de kathedraal heb ik overgeslagen en ik probeerde de stad uit te komen, dat viel ook niet mee want de weg was opengebroken en na het eerste bordje Deviation houdt het op bij de fransen. Uiteindelijk toch be het kanaal jaagpad uitgekomen, was wel een beetje warm, onweer achtig warm. Via een vlak pad kwam ik vrij vlot bij Auvillar, er ging een brug over de droge rivier, en ik zag 2 Camino wandelaars, nog 2 km zei de ene, zo blij waren ze dat ze er bijna waren. Maar het duiveltje zat in de laatste 500 m, een helling van 18%, ik kwam halverwege, maar moest toen toch afstappen. Gelukkig had ik de refugee gereserveerd, want hij zat redelijk vol. Ik lag op een kamer met zijn vieren (wie zal er snurken!!). Een goede douche genomen, en meteen de kleren gewassen en te drogen gehangen. 
De refugee was best wel goed, met wasmachine & droger, en 5 verschillende kamers en 2 douches, dus die waren wel wat bezet. Ik was de enigste fietser, een wandelaar had zijn begage op een karretje. Die kerel was vrij moe lag de hele tijd te slapen. Een andere kamergenoot was Raymond een Waal uit Chimay (het bier ja) die echter totaal geen nederlands sprak. En blijkbaar is dat Waals Frans iets anders want ze verstonden hem toch niet altijd. Heb wel een Affligem biertje met hem gedronken. Auvillar is een mooi klein historisch plaatsje met een centrale markt, met een graan hal erop. Er zijn echter veel te weinig restaurants, de toeristen hebben het hoofd restaurant al vol geboekt, zeiden ze al bij het OdT. Het andere restaurant as gesloten toevallig vandaag. Bleef over de pizzaria, en die ging pas om 7u open, dat zou een bestorming worden! Ik zorgde dat ik er om 7u was een bestelde een vegitarische pizza, moest er een half uur op wachten. Ondertussen stroomden de de gasten binnen en was de zaak in no time vol. Ik had vlak van te voren nog snel boodschappen gedaan, yoghurts en blikje koud bier. Met de pizza terug naar de refugee en hem daar opgegeten. Ondertussen brak het onweer uit, gelukkig had ik mijn was al binnen gehaald.  
Het was gezellig in de gezamelijke keuken, iemand was macaroni aan het maken, anderen hadden hun eten al gedaan. Ik bleek naast een Italiaanse vrouw, Marda, te zitten.  Zij hield van de sportieve uitdaging van de Camino. Helaas kun ze niet goed Engels, maar hebben mbv MS Translator toch redelijk kunnen babbelen. Ik bood haar een stuk pizza aan maar als Italiaanse zei ze nee (begrijpelijk als je de Napolitaanse pizza kent). Wel kreeg ik een wijntje aangeboden want ze kreeg de fles toch niet op.  Iets later kwam onze Waal Raymond binnen vallen met zijn pizza, en hij was niet nat geworden. Wat me wel opviel is dat die wandelaars allemaal bezig zijn met de volgende overnachting en dat viel niet mee, sommige moesten 35km lopen tot het volgende adres. Zolang het niet regent kan ik in ieder geval kamperen, ook al zijn het wat extra kilos. 
Ook hier zie je weer, uiteindelijk komt het goed, St Jacques zorgt voor de pelgrims.